Քո շուրթերը, ո՜չ, շրթներկի համար չեն,
Ոչ էլ տաշած ինչ-որ սուրճի բաժակի,
Որ ամեն մի սովորական ումպի հետ,
Այն անզգա ապակե սպասքը պաչեն․․․
Քո շորթերը շշնջալու համար չեն՝
Ո՛չ կանչող խոսք, ո՛չ էլ չքնաղ մեղեդի,
Որ ամեն մի տխրանվագ հովի հետ,
Ինչ-որ մորմոք կամ տրտում երգ հառաչեն։
Քո շուրթերը մրմնջալու համար չեն,
Ո՛չ կենաց խոսք, ո՛չ էլ մի փուչ լլկանքի,
Որ բարբառած յուրաքանչյուր խոսքի հետ,
Թե չժպտան, գոնե երբեք չամաչեն։
Չէ՜, շուրթերդ լոկ համբույրի համար են,
Համբուրվելո՜ւ, և՛ կարիքի, և՛ կրքի,
Որ համբույրիդ ամեն երկար պաչի հետ,
Քաղցր գինի կամ մեղրաջուր շառաչեն։
Սևակ Բերդ
Комментариев нет:
Отправить комментарий