Տոնական թախիծ

Ամեն նոր տարվա և նոր ձյան հետ,
Քո հեռացումի ճամփին եմ նայում,
Իբր թե մաղթանք, կամ բարի ավետ,
Ոչ մի կենաց խոսք ինձ չի հմայում։

Գուցե տոնական սեղան ես բացել,
Քո քնքշանքներով նուրբ ու կանացի,
Հազար ծանոթի տներով անցել
Իմ տունը թողած՝ նստել ես հացի։

Գուցե բանում են հյուրընկալ քո տան,
Դարպաս և թե դուռ, լուսազարդ ու գոց,
Եվ բարձրացնում են գինին տոնական,
Սիրո մեջ օտար ձեքերը անփորձ․․․

Իսկ ես օրհնում եմ քո վառ ապագան,
Հեռավոր և մոտ հարազատի պես,
Մոռացած քո տան հյուրնկալ ճամփան,
Եվ մի վաղամեռ հին սիրած որպես։

Ամեն նոր տարվա և նոր ձյան հետ,
Քո վերադարձի ճամփին եմ նայում,
Գուցե հիշո՞ւմ ես, թե արդեն անհետ,
Մարել են բոլոր կանչերն աշխարհում։

Սևակ Բերդ