Բարի գիշեր...

Քեզ բարի գիշե՜ր,քնիր հա՜շտ,անո՜ւշ,
Գիշերվա պես լո՜ւռ,երկնի պես խաղա՜ղ,
Դուրսը ճերմակ ձյուն,փխրո՜ւն ու քնքու՜շ,
Եվ օդն է դարձել սառույցի պես պաղ:

Փաթիլներն են լո՜ւռ իմ դեմքին իջնում,
Սառը, ցրտաշունչ ու արծաթափայլ.
Բայց  ես շրջում եմ, անկա՜նգ, անզիճո՜ւմ,
Ու ճեմում ձյունը,գունա՜տ, համրաքա՜յլ:

Քնի՜ր  սիրելիս անկողնում քո ջերմ,
Ձյան պես փափուկ,սենյակիդ պես տաք,
Իսկ ես դեռ դողով այսպես կշրջեմ,
Լուսնոտի նման լուսամուտիդ տակ:

Ա՜խ  ինչա՞նք հաշտ ես այպես դու ինձ հետ,
Ո՛չ  զուր վիճում ենք,ո՛չ էլ մանրանում,
Միայն  կարոտն է սրտիս մեջ հավետ,
Ձյունակույտի պես պաղ-պաղ ծանրանում:

Տխուր է, ցավոտ,իմ մոտ,իմ ներսում,
Իմ շուրջը մռայլ,ձյունաշատ գիշեր,
Ու կարծես ո՛չ ես,այլ օդն է մրսում,
Օդն է գուրգուրում տանջալի հուշեր:

Քո լուսամուտից թույլ լույս է վառվում,
Ճիշտ լուսնի նման աղո՜տ,մթամա՜ծ,
Ու փաթիլներն են մեղմիկ սավառնում,
Զույգերի պես հաշտ թև թևի բռնած:

Ցավեցնում  է  ինձ անգամ անդորրը,
Անգամ այդ պարը լուռ փաթիլների,
Եվ գիշերը այս,կո՜ւյր սևավորը,
Ընկերը միակ իմ մութ ստվերի:

Քեզ բարի՜ գիշեր, քնի՛ր սիրելիս,
Ձմե՜ռ է, ձյո՜ւն է,աշխարհն է մրսում,
Իսկ ես ե՛վ ինձ հետ, ե՛վ բյուր հուշերիս,
Կքայլեմ ա յսպես միայնակ դրսում:

Քեզ բարի գիշե՜ր,քնիր հա՜շտ,անո՜ւշ,
Գիշերվա պես լո՜ւռ,երկնի պես խաղա՜ղ,
Դուրսը ճերմակ ձյուն,փխրո՜ւն ու քնքու՜շ,
Եվ օդն է դարձել սառույցի պես պաղ:

Հեղ.՝ Սևակ Բայրամյան