Դու գինովցա՞ծ ես, սիրելի՜ս, ասա՛,
Ի՞նչ է կատարվում իմ հայացքի դեմ,
Հազիվ ճոճվելով ես քեզ մոտ հասա,
Որ գուցե ես քեզ ընկնելո՜ւց փրկեմ։
Հարբա՞ծ ես սեր իմ, միայն թե անկեղծ,
Վա՜յ, հազա՜ր ամոթ, ի՛մ անուղղելի,
Հարբել ես ինչպես անտեր բանաստեղծ,
Դարձել ես աչքիս չորսից ավելի…
Սևակ Բերդ
Комментариев нет:
Отправить комментарий