Հեռացե՜լ ենք

Հեռացե՜լ ենք,
Ավելի ճիշտ՝
Հեռացրե՛լ է բախտը մեզ։
Ինձ պես դու էլ կառուցեցի՛ր
Փոքրիկ աշխարհ,
Այսպե՛ս ասած երկհոգանի՜
Մի ընտանիք…

Բայց առավե՜լ դավաճանված
Ես դուրս եկա,
Եվ ավելի հավատարի՜մ
Ես մնացի,
Որովհետև քո <<երկուսը>> դարձավ <<երե՜ք>>,
Իսկ ե՜ս, իսկ ես՝
Մենակվեցի՜…
(Սևակ Բերդ)

Ճի՜շտ հասկացեք...

Ճի՜շտ հասկացեք,
Հաճախակի բարկանում եմ
Ո՛չ թե ինչ-որ մեկի վրա,
Եվ կամ մեկ այլ
Տգետ մարդու վատ արարքի,
Այլ պարզապես
Երե՜ս առած ժամանակի,
Որ մանկան պես անհամընթաց սլաքներով,
Միշտ իր սիրած
<<Հո՜պ զիլինա>> խաղն է խաղում,
Ու ո՛չ նայում, ո՛չ լսում է,
Ո՛չ էլ հաճախ ժամանակին
                                Կա՜նգ է առնում ...

Սևակ Բերդ

Ի՞նչ էլ եղած լինի...

Ի՞նչ էլ եղած լինի՝
    Քայլե՜լ է պետք,
Թեկուզ ո՛չ քեզ համար,
    Ո՛չ էլ առողջ ոտքով:

Ի՞նչ էլ եղած լինի,
    Տեսնե՜լ է պետք,
Թեկուզ ճամփան խավար,
    Ո՛չ քո գտած հետքով:

Ի՞նչ էլ եղած լինի՝
   Զգա՜լ է պետք,
Ինչքան որ ցավն է խելագար
   Այդքան և մարդն է խելքով...

Ի՞նչ էլ եղած լինի՝
        ԱՊՐԵ՜Լ է պետք…
Թեկուզ ո՛չ քեզ համար,
        Ո՛չ քո ուզած կյանքով:
                                   Սևակ Բերդ

«Երազում»

Հերթով գալիս են, ու ամեն գիշեր,
Իմ սերերն անցած երազ են խուժում,
Որքա՜ն իգական անուն եմ մաշել,
Եվ նրա՛նք, որոնց բնա՜վ չեմ հիշում։

Նստում են շուրջն իմ պատուհանի,
Եվ ամեն գիշեր սենյակս հսկում,
Ու ներս են մտնում այնպե՜ս ընտանի,
Որ անկողնումս հյուր եմ ինձ զգում։

Այդպես էլ եկավ և Նա՜ այս գիշեր,
Դրժելով  վաղո՜ւց  շնորհված  երդում,
Թե ընտրությունը այնժամ ուրիշ էր՝
Հիմա ինձ համար Սևա՜կ էր կարդում։

Նա ի՞նչ իմանար, դեղնա՜ծ էջերում,
ինչքա՜ն սպասում և սեր կար պահված,
Թեև ժպտում էր,չէր էլ հասկանում,
Որ ինքն էր ամեն տողում պատկերված։

Ե՛վ առաջվա պես ամոթխած էլ չէր,
Ե՛վ շարժումներն էր արդեն կանացի,
Շատ բաներ իր մեջ արդեն փոխված էր,
Իր ա՜յն մանկական ժպիտից բացի։

Հերթով գալիս են, ու ամեն գիշեր,
Իմ սերերն անցած երազ են խուժում,
Որքա՜ն իգական անուն եմ մաշել,
Բայց դեռ քո մաշված անունն եմ ուզում։
(Սևակ Բերդ)