Իմ ապրած ամեն վայրկյանների յուրացման համար,
Որ քայլում եմ դեռ կյանքին հպանցիկ,որպես անցավոր,
Ու հասկացել եմ, թե ի՞նչ ասել է՝ թե՛ կյանք,թե՛ աշխարհ։
Երախտապա՜րտ եմ և այնքա՜ն բանի համար մեղավոր,
Որ, ո՜վ ողորմած, ի՛նձ՝ մեղավորի՜ս,հանդուրժում ես դեռ,
Որ Դո՛ւ ես միայն երկրի ու երկնի միակ դատավոր,
Բայց ես բազմիցս արդարացրել եմ և ներել եմ ինձ։
Ես զգացվա՜ծ եմ Աստվածաշնչյան գառների նման,
Եվ զգաստացվա՜ծ, այդ նույն սուրբ գրքի ոչխարների պես,
Որ մանկությունից դեռ չպահպանած ո՛չ մի պատվիրան,
Ո՜վ ուսուցչապետ, որպես ծո՜ւյլ մի սան ապրում եմ եմ դեռ ես։
Ես պարտակա՜ն եմ իմ կյանքովս քեզ,ո՜վ ամենազոր,
Որ իմ բազմաստեղծ մեղքերի համար բարձրացար խաչին,
Որ շնորհեցի՛ր ինձ ասուն որպես,և մինչ բանաստեղծ,
Դարձրիր և՛ մարդ,և՛ հայ, և ծառա՜ ազգիս առաջին։
Հեղ.՝ Սևակ Բայրամյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий