Մի սո՜ւտ երազ սիրակեզ,
Ես էի կանգնած ինչպես փեսա,
Դու էլ Հարսն իմ հլու,հեզ:
Երեկ ես սեր ու կյանք տեսա,
Մի կյանք անտեր ու անտես,
Բայց զգում էի ուր որ է սա
Ցնդելու է ծուխի պես:
Ու քայլում էինք,և՛ ես և՛ դու,
Ա՜խ այնքան հաշտ էինք ասես,
Անգամ մռայլ քո մայրը ու
Անհաշտ հայրդ էին օրհնում մեզ:
Երեկ կյանք կար,կար հույս ու սեր,
Երեկ օդ էինք մենք սավառնում,
Բայց երբ կուզեր սիրտս խոսեր,
Լալկվում էր ու անսասանում:
Ես մնում էի հաճախ մենակ,
Դու էիր մեղմիկ անտեսանում,
Ինչպես առաջ մի ժամանակ,
Մեր դպրոցի դասարանում:
Բայց և անցա՜վ,երազն անցա՜վ,
Անհետացանք թե՛ ես,թե՛ դու,
Իմն ինձ նորից վերադարձավ,
Էլ ի՞նչ հեզ հարս,ի՞նչ փեսացու:
Երեկ քնքուշ երազ տեսա,
Հրա՜շք երազ սիրակեզ,
Ես էի կանգնած ինչպես փեսա,
Դու է՛լ Հարսն իմ հլու,հեզ:
Հեղ.՝ Սևակ Բայրամյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий