ՄՏԱԾՈ՛ՒՄ ԵՄ,ԹԵ Ի՞ՆՉ ՄՏԱԾԵՄ ՀԻՄԱ...

Ես մտածում եմ,

Թե ինչի՞ մասին հիմա մտածեմ:

Պարապությունից,անհոգսությունից հոգնել եմ արդեն,

Նույն պատկերների գույներից հոգնած,

Հոգնած ու զզված…

Զզված,թե այն բութ տեսքով բանվորից,

Որ իր քրտինքով հաց է վաստակում:

Եվ թե շատախոս այն կոշկակարից,

Որն ամեն ինչից,ամեքից գիտի,

Այն էլ թե ինչքա՜ն անբարո բան կա:

Ես մտածում եմ,

Թե ինչի՞ մասին հիմա մտածեմ:

Թե՞խենթ սերերիս,

Որոնց ես անշուշտ ցավ եմ պատճառել,

Թե՞ կես լավ կամ կես վատ իմ ընկերներիս,

Որոնց մի մասն ձեռքիս են նայում,

Մյուսն էլ ստիս:

Ես մտածում եմ,

Թե ինչի՞ մասին կամ ի՞նչ մտածեմ:

Ես առանց այն էլ իմ մտքերի մեջ

արդեն թաղված եմ,որոնումներում 

Առեղծվածային ու անիրական,

Իմ իսկ հորինած կերպարների մեջ:

Օրինակ այսօր մասնակից էի մի մեծ խնջույքի,

Մինչ դեռ ես երեկ բանտարկել էի ինձ,

Վաղն էլ կլինեմ երգիչ երևի:

Ես մտածում եմ,

Մեկ-մեկ էլ անգամ հենց քո գոյության,

Լինելուդ մասին:

Որ դու պարզապես կաս այս աշխարհում,

Կամ որ դու իմն ես,ինձ հետ ես քայլում,

Ես էլ քո կողքին քեզնով զմայլվում:

Սակայն կարոտ եմ

Շուրթերիդ ասած գեթ մի բարևի:

Ես մտածում եմ

Թե  հիմա՛  ինչի մասին մտածեմ…

01.21.13թ.

Հեղինակ՝ Սևակ Բայրամյան