Սևակ Բերդ(Բայրամյան)

Սեր... սեր...  ու էլի  սեր...

Սերը պարգև է , որը ստանում ես առանց արժանիքների …

Սիրել նշանակում է տեսնել հրաշք` անտեսանելի մյուսների համար …

Երկուսի միայնությունն է ամբողջ աշխարհում …

Մեկ շունչ երկուսի համար …

Լռություն …

Հպում …

Շփում …

Գաղտնիք երկուսի համար …

և բոլոր գաղտնիքների բացակայություն …

Նա է , ով բռնում է ձեռքդ , իսկ լսում սիրտդ …

Սերը ներելու արվեստն է …

Խոսել մի լեզվով …. հայացքի լեզուն …

Լուռ խոստովանություն …

Սերը արտահայտվում է ամենուրեք և ամենքի մեջ …

Սերը ծնվում է ոչնչից և մահանում ամեն-ինչից ` չընդունելով բռնությունը , կեղծը , սուտը ….

որովհետև սերը ազատություն է …

ազատություն լինել ինչպես կաս նրա կողքին , ով ընդունում է քեզ այնպիսին ինչպես կաս …

Այն ուղեկցում է քեզ ողջ կյանքի ընթացքում ` սկսած առաջին համբույրից …

առաջին բաժանումից …

մինչ խոր ծերություն …

Ասել "Ես քեզ սիրում եմ” կտևի մի քանի վայրկյան , իսկ ապացուցելու համար ողջ կյանքդ …

"Բղավիր ` կլսեն բոլորը , շշնջա ` կլսի ամենամոտը , և միայն ես կլսեմ , ինչի մասին ես լռում ”

Եթե նա առաջինն է , ում մասին մտածում ես , երբ արթնանում ես, միակը , երբ սթափ ես , և վեջինը, ում մասին դու մտածում ես քնելուց առաջ … _ դա սեր է …

"Սերը ուրիշի երջանկության մեջ քոնի գտնելն է ”