Մանկությունս ո՞նց է եղել,
Չորեքթաթի՜ց բարձրացել եմ,
Ցածրից նայելն է երբ նեղել։
Մանկահասակ՝ մանո՜ւկ էի ես,
Մանո՜ւկ,ինչպես մի պատանի,
Բայց գիտեի՜ հստակ այնպես՝
Որ որդի՜ն էի Հայաստանի։
Ծերությո՞ւնս ոնց կլինի,
Երբ որքա՜ն էլ մահացել եմ,
Մնացե՜լ եմ դեռ կենդանի...
Սևակ Բերդ
Комментариев нет:
Отправить комментарий